Hz. Davud Neden Tövbe Etmiştir? Hem Mizahi Hem Derin Bir Bakış
Düşünün bir kere, devasa bir krallığınız var, ordularınız dünyayı sarmış, üstelik Tanrı da yanınızda! Ama bir anda, aklınızda bir “başka” bir şey canlanıyor. Ne yaparsınız? Tabii ki, en son teknolojiyi (yani küçük bir “balkon sohbeti”ni) kullanarak gizlice biriyle ilgilenirsiniz! Ve işte bu, Hz. Davud’un başına gelenlerden biri. Ama gelin, olayın sadece bir hata olmadığını biraz eğlenceli bir dille ele alalım.
Erkeğin Stratejik Yaklaşımı mı? Kadının Empatik Dünyası mı?
Hikayeye biraz mizah katmak gerekirse, Hz. Davud gibi bir adamın “tövbe etme” durumu, pek de alışılmadık bir şey değil aslında. Erkekler çözüm odaklıdır, değil mi? Hatta bazen o kadar çözüm odaklıdırlar ki, durumun tam olarak ne olduğunu anlamadan hareket ederler. O zamanlar işler nasıl işlerdi, diye sorarsanız: Krallar, bir şey düşündü mü, hemen uygulamaya koyarlarmış. İşte bu da Hz. Davud’un başına gelen o ünlü “başka bir kadın” meselesi. Ama… tabii, hiçbir şey gizli kalmaz.
Şimdi, erkeklerin stratejik bakış açısını biraz düşünelim: Davud’un yaşadığı bu “ufak” karışıklık, aslında bir yanlış anlaşılmadan çok, planlı bir hamle gibi. Düşünsenize: Bütün o ordular, zenginlikler, taht… Bir adamın gözleri kaymaz mı? Yani, tamam, belki de sadece “bir anlık” bir şeydi. Ama bir Krallık’ta, küçük bir yanlış adım bile tüm stratejiyi alt üst edebilir. Hemen “toplanıp” toparlanmak gerekiyor! İşte Davud da o noktada Tanrı’ya dönüp, samimi bir tövbe yaptı.
Kadınların bakış açısı biraz farklı olabilir, değil mi? “Empatik ve ilişki odaklı” bakış açısıyla bir kez daha dönelim olaya. “Tanrı, ne olur bana bir şans daha ver!” diye bir iç çekiş vardır ya, işte tam o noktada. Davud’un tövbe etmesi, sadece stratejik bir hata değil, aynı zamanda Tanrı ile olan derin ilişkisinin bir yansıması. O kadın, o yanlış hareket… Evet, Davud bir hata yaptı ama duygusal olarak sarsılmak, yaptığı hatanın ağırlığını hissetmek ve tüm bu yanlışların kendisinde yol açtığı hayal kırıklığının farkına varmak da bu işin bir parçasıydı. Bunu da bir kadının bakış açısıyla anlamak daha kolay, değil mi?
O Zamanlar “Kıskançlık” Ne Kadar Farklıydı?
Biliyoruz, modern zamanlarda birinin kıskanması genellikle sosyal medya üzerinden olur. “Aa, o da ne yapmış, bilmem kim beğenmiş!” şeklinde bir kıskanma ile karşı karşıyayız. Ama 3.000 yıl önceki Davud için kıskanmak çok daha dramatikti! Kıskanılan kişi Batşeba, kocasının öldürülmesine yol açan olayların merkezi. Davud, Batşeba’ya göz koydu, ne diyelim, bir kralın da gözü kararabilir! Ama işte, işlerin içine biraz da “irade gücü” ve “vicdan” girince, tövbe kaçınılmaz oldu.
Tövbe Etmenin Bilimsel Boyutu
Mizahi bakış açısını bir kenara bırakıp işin ciddi yönüne bakalım. Tövbe etmek, derin bir içsel değişimi de beraberinde getirir. Davud’un tövbe etmesi, aslında ruhsal bir iyileşme süreciydi. Psikolojik olarak, bir hata yaptıktan sonra, insanın vicdanıyla barışması gerekir. İşte Hz. Davud da, hem bu hata ile yüzleşerek hem de Tanrı’dan bağışlanma dileyerek psikolojik anlamda bir rahatlama yaşadı. Ve tabii ki bu, sadece ruhsal değil, toplumsal anlamda da bir nevi “toparlanma” süreciydi.
Çünkü düşünün, eğer Tanrı davayı kabul etmeseydi, Davud’un hükümetinde büyük bir itibar kaybı yaşanır, halkın gözünde güvenirliği sorgulanırdı. Böylelikle sadece kişisel değil, toplumsal bir tövbe de söz konusu olmuş olurdu.
Peki, Sizin Tövbeniz Ne Olur?
Evet, “Tanrı’dan af dilemek” deyince belki de biz, tam olarak neyi ifade ettiğimizi anlayamayabiliriz. Ama günümüzde de hepimiz zaman zaman bir tövbe yaparız, değil mi? Tabii ki sadece “balkon sohbeti”ne dayalı değil, bazen de “o son dilimi” yememek için.
Siz hiç Davud gibi bir “stratejik hata” yaptıysanız, ya da sadece “günah çıkarma” ihtiyacı duyduysanız, ne tür bir tövbe etmek istersiniz? Yorumlarda bu soruyu cevaplayın, bakalım herkesin tövbe tarzı nasıl!